Bugün Anneler günü
Bugüne kadar hayat üniversitesinden az kimseye nasip olmuş bir çok ders aldım.
Bu derslerden en önemlilerinden birisini de Anneler gününde aldığım için her anneler gününde o güne giderim…
2001 yılının Mayıs ayı; anneler gününden bir gün öncesine…
Büroda işlerimi tamamlayıp yarınki anneler günü için anneme hediye almaya gidecektim. O sırada danışmanlığını yaptığımız firmalardan birisinin elemanı ödeme yapmak için gelmiş bizim muhasebeci arkadaşla hesap görüyordu.
O yıllarda Türk lirası döviz karşısında sürekli olarak değer kaybettiği için danışmanlık sözleşmeleri Dolar üzerinden yapılırdı. Muhasebeci arkadaşa kasada kaç lira var diye sordum. 3500 $ var dedi. Paranın hepsini yanıma aldıktan sonra anneme hediye almak için çarşıya çıktım.
Annem kanser hastalığına yakalanmıştı, ameliyat, kemoterapi vb. tedavi süreçlerinden geçmişti ama bir türlü istediğimiz sonucu alamamıştık.
Hastalığı ilerlemişti, bilinci yerindeydi, fakat halsizdi. Ağrıları arttığı için sürekli yatıyordu.
Benim için son Anneler günü olduğunu hissedebiliyordum.
Bulduğum en güzel ve en pahalı hediyeyi alacaktım. Cebimdeki paramın tamamını harcamaya kararlıydım.
Mağazaları teker teker gezdim.
Elbise alayım dedim. Birkaç tane elbise beğendim. Sonrasında düşündüm bu elbiseleri giyemeyecek.
Yeni çıkan mutfak robotları ve beyaz eşyaları inceledim. Sonrasında düşündüm mutfağa geçip bu cihazlarla yemek yapamayacak.
Daha bir çok mağaza ve ürüne baktım ama hasta olarak yatan annemi mutlu edeceğim, yüzünü güldüreceğim bir hediye bulamadım.
Cebimde 3500 $ vardı ve ben hiçbir hediye alamamıştım.
En son dedim ki en iyisi Annemi lüks bir restorana götüreyim, ailece yemek yiyelim. Hem değişiklik olur, hem de anneler gününde annemi mutlu etmenin en iyi yolu ancak bu olur.
Eve geldim. Annemle biraz sohbet ettik. Anne yarın anneler günü yemeğine çıkalım ister misin diye sordum. Tamam oğlum dedi.
Ertesi gün yani anneler gününde yemeğe çıkacaktık ama annem kendisini iyi hissetmediği için maalesef yemeğe de çıkamadık.
Velhasıl anneler gününde çok istememe rağmen anneme onu mutlu edebilecek hediye alamamış, bir yemeğe bile götürememiştim.
O gün anladım ki hayatta her şeyin bir zamanı var ve o zaman hızla akıyor. Zamanı kaçırdıysan eğer para, pul, kariyer, makam bir şey ifade etmiyor. Yaşadığın zamanın hakkını elinde fırsat varken sonuna kadar vermek lazım.
Nitekim hislerim doğru çıktı 2001 Mayıs benim annemle kutlayacağım son anneler günü oldu. Temmuz ayında annemi kaybettik.
Hala anne ve babası hayatta olanlar. Bugün anneler gününü geçiştirecek olanlar için uyarayım. Ölümlü dünyadayız, belki seneye siz veya anneniz hayatta kalmayabilir. Belki de son Anneler gününüz. Öyleyse günün hakkını verin.1
